Leegte Toelaten

De blanco pagina tussen de tekst
Even een witje laten vallen, stoppen met wat je aan het doen bent en de ruimte die dan komt niet invullen. Gewoon even zitten. Of lopen. Of je ogen dicht doen. In een gesprek: een stilte laten vallen.

Dat wat ervoor was krijgt tijd om te bezinken. Er ontstaat ruimte voor wat erna komt, wellicht vanuit een ander perspectief dan als je in één keer door was gegaan. En misschien wel het belangrijkste: er ontstaat plek voor jou.

Het tegenovergestelde is ‘rijgen’. Het ene na het andere doen, zonder pauze. Super efficiënt voelt het. Maar alle lucht gaat uit de dag. De ontspanning ook. Je valt naar voren de hele tijd, van het ene in het volgende.

Het is ook iets anders dan scrollen door je telefoon of andere afleiding zoeken. Met witjes vul je de lege ruimte niet in. Niet met acties, ook niet met gedachten over wat je nog moet doen of net hebt gedaan. Je bent in dit moment, zónder dat je er iets mee doet of hoeft. Daarmee haal je je bewustzijn terug. En het is net, of dat meer orde aanbrengt in wat er daarvoor was en wat er daarna komt.

Door het bewust te doen, of beter gezegd, bewust tegen jezelf te zeggen: ‘ik hoef even niets’, krijgt het meer kracht. Wordt de ruimte ruimer. De stap erna meer van jou.

Experiment
Een witje hoeft maar kort te duren. Een minuut geeft al lucht. Tijd om weer in jezelf te ‘ankeren’, je ademhaling te laten zakken, en dan ontspannen verder te gaan met wat je aan het doen was.

Wat zou voor jou werken:

Het spontaan doen als je voelt dat het teveel achter elkaar geregen raakt?

Of een timer zetten die af en toe afgaat?

Of vaste momenten op de dag, na de lunch of als je thee maakt?

Wat is het effect op jou, een dag met meerdere van dit soort momenten? Krijgt de dag meer lucht, ruimte en lichtheid ontspanning, creativiteit? Of nog iets anders?

Foto: de zonsondergang van gisteravond