Een Patroon Doorbreken

Soms denk je even: ik ben ervan af, en dan is die er weer. Daar lig je weer in diezelfde valkuil waar je al zo vaak ingevallen was. Te hard werken, verantwoordelijkheid overnemen, je onzichtbaar maken, worsteling met je gewicht, je afgewezen voelen, de kar weer moeten trekken, te lang op je telefoon scrollen, niet sporten, verzanden in besluiteloosheid, negatief over jezelf denken, te weinig tijd nemen voor stilte en ‘zijn’, of wat het bij jou ook is.

Je eigen hardnekkigheid
Misschien is het dan vruchtbaar, om eens te kijken of de hardnekkigheid van het patroon voortkomt uit iets, waarin jij zelf hardnekkig bent. Om te kijken met een vriendelijke maar eerlijke blik.

Een patroon houdt iets in stand. Door keer op keer dezelfde reactie te geven ontstaat keer op keer dezelfde situatie. En dat is ook precies de bedoeling. Ja, je lijdt onder het patroon, maar er zit ook een winst aan. Naast de prijs is er ook altijd een opbrengst. Die opbrengst kan zijn dat je iets niet hoeft te riskeren of onder ogen hoeft te zien. Bijvoorbeeld, het patroon kan zorgen dat je aardig gevonden wordt, en niet afgewezen. Dat jou niets te verwijten valt. Dat je niet verrast kunt worden, of gekwetst, of op je gezicht zult gaan. Jouw patroon zorgt ervoor dat je je beperkingen niet hoeft te aanvaarden, of juist je eigen kracht en talent, of de eindigheid van dingen. En als er dan toch pijn komt, dan is de kwetsuur in ieder geval voorspelbaar en vertrouwd.

Er is iets, dat je met het patroon onder controle probeert te houden.Iets mag er niet gebeuren, iets vind je niet te accepteren.

En zolang dat zo is, blijft het patroon.

Angst
Dan zie je ook, waarom het zo moeilijk is dat patroon te doorbreken. Want als je uitkomt bij dat, wat er niet mag gebeuren, dat ene wat niet acceptabel is, dan kom je bij angst.

De angst, dat daadwerkelijk gebeurt wat je al die tijd hebt gevreesd. Dat je afgewezen zult worden. Faalt. In een conflict komt. Schrikt van iets onverwachts. Verlies lijdt. Dat er over je grenzen gegaan zal worden. Door de mand valt. Kortom, dat er iets gebeurt wat jij niet wilt.

Het patroon blijft in stand, omdat de onderliggende aanname is, dat jij dat ongewenste niet wilt of niet kunt verdragen. Dat jij het kunt voorkomen. Of dat je machteloos ten onder zult gaan als dit gebeurt. Die aannames ontstaan vaak in de kindertijd. Het patroon, dat je toen ontwikkelde, was bedoeld om het ongewenste te voorkomen of te overleven.

Onbewust nemen we het patroon mee naar onze volwassenheid, ondanks het feit dat het misschien niet meer van toepassing is. En we vergeten dan te kijken naar hoezeer onze innerlijke ruimte, onze kracht is gegroeid. In onze volwassen ruimte is plaats voor lijden naast vreugde, afwijzing naast verbinding, falen naast succes, is er de kracht om een conflict te doorstaan.

De moed om je hoofd te buigen
De bevrijding van het patroon vindt plaats, door het ongewenste op te nemen in je werkelijkheidsveld. Te accepteren, je hoofd te buigen voor het feit dat daadwerkelijk kan gebeuren wat jij vreest. Dat was altijd al zo. Het patroon houdt dat gevaar niet buiten de deur. Het wekt alleen die illusie.

Met het opnemen van het ongewenste als mogelijkheid doe je dus eigenlijk je ogen open voor het feit dat je niet onder controle hebt wat andere mensen denken en doen. Voor het feit dat het lot onverwachte wendingen voor je in petto kan hebben. Erken je de grootsheid van het leven, waarin lijden en verlies, vreugde en overvloed, leven en dood zijn opgenomen.

Met het aanvaarden van het hele werkelijkheidsveld erkennen we tegelijk ons vermogen om het leven te verdragen.

Een patroon doorbreken vraagt een buiging voor onze kwetsbaarheid én onze kracht.