Wedergeboorte

Pasen heeft veel aspecten. Een die tot mij spreekt, is dat na dood, verlies, het stoppen van het oude of een lange ‘doodse’ periode zonder creativiteit of inspiratie een nieuw begin volgt. Op het moment van verlies is het niet te geloven. Dan lijkt het of het leven stopt. Hier houdt alles op, en je kunt geen meter verder meer kijken.

Einde en Begin
Het is wonderlijk, hoe die periode van donkerte en benauwdheid en vastzitten een einde is, en tegelijkertijd achteraf bezien een geboortekanaal blijkt naar iets nieuws

Er komt weer een moment van lachen, liefde, ontspanning, licht en hernieuwde creativiteit. Een relatie of vriendschap die ten einde leek, blijkt zich te kunnen vernieuwen en weer frisgroene blaadjes te krijgen. Er zijn nieuwe ontmoetingen en nieuwe relaties.

Lijden dat doorleefd wordt, het aanzien van je pijn, angst en verdriet vormen de voedingsbodem waarop het nieuwe rijker kan groeien.

Khalil Ghibran schrijft over verdriet en vreugde:
De bron waaruit je lach ontspringt, werd vaak gevuld met tranen. Hoe kan het anders zijn? Hoe dieper de smart in je wezen kerft, hoe meer vreugde je kunt bevatten. Is niet de beker die je wijn bevat dezelfde beker die in de oven van de pottenbakker werd gebakken?

Het actieve deel
Voor ons de kunst zoekend op weg te zijn.

Waar zit het deel dat we actief moeten zijn? Misschien is dat voor ieder van ons anders. Voor de een: wakker en eerlijk blijven in de lijdenstijd: Je rekenschap geven van je eigen aandeel in een vriendschap of relatie of baan waar het leven uit lijkt te verdwijnen. Of je pijn, angst, verlies durven voelen en doorleven tot op de bodem, zonder er doekjes omheen te doen. Voor de ander: in beweging komen als het weer lichter wordt. De kansen grijpen die zich voordoen.

Het ontvankelijke deel
Waar zit het deel waar het juist vruchtbaar is om ontvankelijk te zijn?

Ook dit is denk ik heel persoonlijk. Voor de een is het: onder ogen zien van waar je machteloos bent, buigen voor het feit dat je dit misschien niet wilt, maar dat het zo is.

Of: oog hebben voor de eerste bloemen die weer gaan bloeien. Het wonder erkennen dat naast diep verdriet, grote vreugde mogelijk is, soms zelfs op hetzelfde moment.

Of: je – misschien wel voor de 100ste keer – realiseren dat je het niet alleen hoeft te doen. Dat er hulp is die je kunt vragen en aannemen. En dat het lot, of de tijd, je een handje helpt op de meest onverwachte manieren.

Durven geloven dat het echt waar is, dat we daar op blijken te kunnen vertrouwen: dat er na ‘dood’ weer ‘opstanding’ volgt.

Ik wens je een zonovergoten paasdag toe, vol met fris groen, en vreugde omdat er altijd weer lente komt.