Een waarachtig Zelfbeeld
Een onvergetelijk moment, alweer lang geleden. Ik sta met mijn vader op een pad op Schiermonnikoog, en beklaag me dat ik het talent van Annie Leibovitz niet heb. Ik wil ook zó kunnen fotograferen, zo creatief, getalenteerd en bijzonder zijn. Dat oog hebben, ah. Mijn vader draaide zich naar me om en zei: ‘Weet je wat het met jou is? Jij respecteert het talent niet dat jij hebt gekregen.’
Dat raakte me en ben ik nooit vergeten. Ik hoor zijn stem soms nog.
Helden
Als ik nu om mij heen kijk, zie ik mensen die moedig strijden aan het front. Voorvechters van het vrije woord, journalisten die hun leven wagen, mensen die strijden voor een beter klimaatbeleid. Mensen die schoonheid en waarheid uitdrukken met hun kunst, mensen die vluchtelingen in hun huis opnemen, crisisopvang aan kinderen verlenen, ziekenhuispersoneel in corona-tijd. Allemaal helden. Als ik dat zie, kan ik aan mezelf gaan twijfelen. Waarom sta ik niet op de barricade, aan het front, in het heetst van de strijd, op het scherpst van de snede?
Ecologisch kijken
Dan kijk ik naar de natuur. De eikenboom is niet beter dan de berk, de leeuw niet nobeler dan de mier, de zonnebloem niet waardevoller dan de brandnetel. De natuur is een holistisch geheel waarin alles met alles samenhangt, een ademend, levend geheel waarin ieder een eigen plek inneemt.
Onze cultuur is gericht op de heldhaftigheid van het individu. De mythe van de eenzame held, die het helemaal alleen kan en die, door iedereen bewonderd, het kwaad verslaat en de wereld redt. In mijn ogen is dat afgescheiden denken één van de bronnen van onze crisis op dit moment. We moeten weer holistisch leren kijken, met aandacht voor het hele ecosysteem. Onze gezondheid, onze samenleving, onze organisaties, de teams waarin we werken, de economie: er komt meer balans als je het gaat zien als ecosystemen.
De frontsoldaat kan daar alleen maar staan dankzij de achterhoede, de journalist krijgt zijn boodschap alleen bij het publiek dankzij mensen die het internet in de lucht houden en de administratie voor de krant doen. De gever kan alleen maar geven als er een ontvanger is.
Ontelbare draden, die samen één weefsel vormen.
Je juiste plek, een waarachtig zelfbeeld
Je kunt jezelf zien als een boom, een plant, een dier. In de ene omgeving floreert het, in de andere kwijnt het weg, wordt het ziek of sterft het. Op de plek waar je floreert, kun je op het scherpst van jouw snede staan. Jouw mooiste, meest levende draad weven. Misschien heb je dan niet een heel opvallende plek, maar wel één waar je jouw beste bijdrage levert aan het grote ecosysteem. Jouw gezondheid bevordert de gezondheid van je omgeving. Jouw kracht voedt de kracht van het geheel.
Het ecologisch kijken naar jouw plek in het geheel draagt bij aan de ontwikkeling van een realistisch zelfbeeld. Niet geïdealiseerd, niet negatief-kritisch, maar natuurlijk. Het geeft ontspanning, omdat het waar is. Én het is spannend, omdat er niet meer te schuilen valt achter onvermogen of tekort. Op jouw plek geef je jouw beste gift.
De ontdekkingstocht naar je talenten, de zoektocht naar waar jij floreert, begint bij jezelf maar dient het groter geheel.
Benieuwd naar reflectievragen waarmee je deze blog toepasbaar kan maken op jezelf? Schrijf je (gratis!) in voor de nieuwsbrief. Dan krijg je voortaan elke week de 'inspiratie voor de week' met als extra een aantal reflectievragen in je mailbox.
INSPIRATIE KRIJGEN
Dagboek van de Ziel
