Andere manier om er mee om te gaan
Er zijn vele vormen van je moe, die ook allemaal anders voelen.
Iets-Moe zijn: winter moe. Corona moe. Pieker moe.
Emotie-Moe: van verdriet, of een traumatische gebeurtenis.
Fysiek-Moe: na sporten of lang lopen of verhuizen
Diep-Moe: de tot leegte geworden geestelijke, emotionele en fysieke uitputting van burnout.
Slaaptekort-Moe: alsof je dronken je dag begint.
Ziekte-Moe: de lage energie die je hebt door ziekte of door een onbalans in je lichaam.
Lawaai-Moe: het mistig-uitgeputte gevoel als je in veel herrie of drukte bent geweest.
Geef-moe: als je te veel hebt gegeven aan een project, in een vriendschap, waar te weinig voor is teruggekomen.
Misschien ken jij andere vormen.
Rembrandt, Oude man met baard en witte mouw, ca. 1630. Museum het Rembrandthuis.
Hoe verder? De wijze raad die ik kreeg.
Soms kun je iets doen om de bron van vermoeidheid aan te pakken en jezelf weer op te laden: rust nemen, afspraken afzeggen, iets veranderen in je leefwijze, hulp zoeken. Maar ook dan blijven er vaak dingen over waar je in de tussentijd verder mee moet. Toch die vergadering, toch voor de kinderen zorgen, toch de trap op lopen of die mails beantwoorden.
Ik heb daarin ooit raad gekregen van een van mijn leermeesters in persoonlijke groei. Ik zat een groepsbijeenkomst voor te bereiden en ik zei: hoe kan ik in hemelsnaam nu drie dagen een groep begeleiden, ik ben zo moe!
Hij zei: ‘Doe het, mét de vermoeidheid.’
Dat heb ik vertaald tot het volgende:
Je vermoeid zijn:
Negeer het niet,
Verbijt je niet,
Verzet je er niet tegen,
Zet je er niet overheen en
Leef het niet uit op je omgeving.
Doe wat je doen moet, maar mét de vermoeidheid opgenomen in het geheel.
Neem het op in je aanwezig zijn.
Ontspan in het feit dat het nu zó is.
En van daaruit handel je.
Het doen met wat er is
Die leidraad is grote hulp voor mij. De aandacht richt zich op het contact met mezelf en de omgeving. De vorm gaat naar de achtergrond. Dan ontstaat een benadering die past bij wat ik te geven heb. Daardoor wordt het geen kunstje, maar blijft het waarachtig. Word ik niet verwijtend of geïrriteerd of bezorgd dat ik dit nu moet doen, maar blijf ik ontspannen in het moment en open naar anderen. Doordat ik me niet verzet tegen het feit dat ik moe ben, houd ik alle energie die er nog is over voor wat ik moet doen.
Waar het kan, pas ik het tempo of de vorm aan. Door het langzamer te doen, bepaalde dingen niet te doen, het eenvoudiger te doen. In dit denken levert rustig een blik bonen opwarmen met een tomaat erbij voor iedereen een betere maaltijd in een betere sfeer, dan tóch koken wat je eigenlijk van plan was.
Waar ik geen aanpassing kan doen, doe ik het eenvoudigweg met wat ik heb.
Voor mij elke keer een kunst mijn wil niet tóch door te zetten en daarmee te forceren.
Maar ik heb ook ervaren: dit is een manier van zijn die heel veel brengt.
In ontspanning en acceptatie van wat is.
Dan blijkt er ook nog verrassend veel goed te gaan.
Benieuwd naar reflectievragen waarmee je deze blog toepasbaar kan maken op jezelf? Schrijf je in voor de nieuwsbrief. Dan krijg je voortaan elke week de 'inspiratie voor de week' met als extra een aantal reflectievragen in je mailbox.
Aanmelden Nieuwsbrief
Dagboek van de Ziel
