Tijd als Vijand of Vriend

Uit dat zwart geworden materiaal kwam dan iets wits voort, waarmee het proces weer verder ging. Dat afsterven zagen zij als noodzakelijke stap. Het maakte de essentie helderder: dat waar het eigenlijk om ging, dat, waar het leven, het inzicht in zat. Ontdaan van de oude ‘jas’ konden ze dat witte ingrediënt actief inzetten in het proces op weg naar de ‘steen der wijzen’.

Het is nu herfst. Een periode waarin de blaadjes van de bomen vallen, de natuur zijn zomervorm loslaat en kaal wordt. Een prima moment om ook zelf te kijken naar gewoonten, spullen, vormen in je leven die hun tijd hebben uitgediend. Door die los te laten – te laten sterven, zoals de alchemisten dat noemden- komt er op termijn ruimte voor het nieuwe.

De tijd als beproeving
En daar komen we aan een interessant punt. Want in dat proces is de factor tijd belangrijk. In de alchemie duurde dat zwart worden 40 dagen. In veel verhalen komt het getal 40 voor. In het mummificeren lieten de oude Egyptenaren het lichaam 40 dagen drogen. Jezus vastte 40 dagen in de woestijn, en zo zijn er veel meer voorbeelden te vinden van het getal 40 als symbool voor de volle maat, de uiterste beproeving.

Je kunt rouw niet bespoedigen. Je kunt de nacht, de winter niet overslaan. Je kunt met je ratio proberen een gewoonte te doorbreken, maar als het niet verbonden is met je innerlijke groeiproces, mislukt het. Jij bent in die diepe onderstroom van ontwikkeling niet de baas over hoe snel het gaat. Probeer je dat wel, dan voelt tijd als een vijand. Hij werkt je tegen, maakt alles taai. Dan voel je constant mislukking of tegenwerking.

Jij en de tijd als partners
Respecteer je de tijd als factor, dan gaat die voor jou werken. Wordt het jouw vriend op je ontwikkelingsweg – ook al voelt deze periode vaak als zeer onaangenaam. Dan helpt het je te realiseren: tijd is een actief ingrediënt, de tijd doet iets. Maar tijd kan zijn werk alleen doen als jij niet gaat lopen duwen, of als je het proces blokkeert door tegen te werken, te ontkennen, je te verzetten of je slachtoffer te gaan voelen.

Het is een kunst, bewust en wakker aanwezig te zijn in tijd van loslaten en verlies. Om het te ondergaan, in het donker te zíjn. Je vertrouwen te geven aan de natuurlijke loop der dingen, erop te vertrouwen dat de tijd voor jou werkt. Wakker blijven is belangrijk. Want het is niet helemaal een passief proces. Daar, waar jij iets kàn doen, is het zaak dat je dat ook doet. Jij en de tijd als partners.